woensdag 27 april 2011

De waarheid en niets dan de waarheid


And although they say, 'As the LORD lives,' Surely they swear falsely (Jeremia 5:2). De laatste tijd ben ik regelmatig bepaald bij het feit dat mensen niet altijd de waarheid vertellen. Soms zijn ze zich er bewust van dat ze de waarheid een beetje gunstiger voorstellen dan die in werkelijkheid is en soms geloven ze daadwerkelijk hun eigen verhaal dat niet strookt met de waarheid. Nu staat het begrip waarheid in een postmoderne tijd al behoorlijk ter discussie. Filosofisch gezien geloven veel mensen niet dat er een absolute waarheid bestaat. Maar die relativering lijkt erg door te dringen in de dagelijkse praktijk. Het gevolg is dat een begrip als betrouwbaarheid niet zo veel meer voorstelt. Het gaat er tenslotte toch om dat je erg goed uitkomt. Het gaat niet om integriteit, maar of je wel of niet betrapt wordt. Israel is like a thief who feels shame only when it gets caught (Jeremia 2:26). In conflictsituaties, waarin mensen toch al de neiging hebben om hun eigen straatje schoon te vegen, is het een hele uitdaging om de werkelijkheid van het eigen aandeel onder ogen te zien. Een belangrijke stap is om de drang om het gedrag van de ander te willen verklaren op te geven. Waarom reageert de ander zoals die reageert? Die vraag brengt je verder van een oplossing. De enige weg is te onderzoeken wat je zelf anders had kunnen doen en daar verantwoordelijkheid voor nemen.

Geen opmerkingen: