De schrijver doet in hoofdstuk 5 een duidelijke uitspraak. Hij zegt: 'Hoewel de onderwerpen die in onze kerk onenigheid veroorzaakten nogal gevarieerd waren, kwamen de meeste daarvan neer op de basale vraag: moeten we de stijl en de vorm van onze erediensten veranderen om aan de behoefte van een veranderende cultuur te kunnen voldoen, of moeten we die ongewijzigd laten?'
Dit is ook mijn ervaring. Er is over veel te praten in de kerk, maar zodra we het gaan hebben over wat er gebeurt op zondagmorgen 10 uur wordt het plotseling heel ingewikkeld. Er lijkt een soort magie omheen te zitten die moeilijk is te ontwarren. Allerlei voorstellen die in de loop van de jaren de revue zijn gepasserd hebben het niet gehaald. Grote en kleine veranderingen: het lijkt allemaal af te glijden naar hoe het altijd geweest is. Ik hoorde op een gegeven moment een gemeentelid zeggen na een minieme aanpassing in de traditionele liturgie: 'dit overleven we ook wel weer.' Misschien, denk ik wel eens, is het onmogelijk een geleidelijk veranderingsproces te realiseren. Als U in uw gemeente oplossingen gevonden hebt voor dit probleem, dan hoor ik dat graag. Ik kan het goede nieuws dan via deze weblog verspreiden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten