Deze week was ik bij De Slegte in Utrecht en trof daar het boek 'Oorlog in de kerkbanken' van Frank Martin. Als je bezig bent met het onderwerp 'hoe gaan we om met meningsverschillen in kerk en gemeente' kun je dat natuurlijk niet laten liggen. Ik heb inmiddels de inleiding gelezen. Die bevestigt me weer in het feit dat het zo lastig is om op een volwassen manier met ngewikkelde situaties om te gaan in kerkelijk verband. Martin verhaalt over ruzies met betrekking tot de plaats van de piano in de kerk (links of rechts van de preekstoel) en het feit dat op een schildering van de Schepping in een kerk de navel van Adam te zien was, wat volgens sommigen thelogisch niet klopt. Het schaamrood zou je naar de kaken stijgen als je niet zelf 'kwesties' hebt meegemaakt die het eigenlijk niet waard zijn om je druk over te maken. Ik ga het boek nog verder lezen. Ik vermoed dat ik wat ga missen, want zijn stelling: ' ... voorkomen kunnen worden als we allemaal de moeite hadden genomen naar elkaar te luisteren en rekening te houden met elkaars gevoelens.' is te oppervlakkig. Want blijkbaar is er iets dat de oorzaak is dat we niet naar elkaar kunnen luisteren. En als we daar achter kunnen komen, dan is er mogelijk meer kans op blijvende oplossingen. Verder trof ik nog een recensie aan van dit boek in het ND.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten