Vorige week had ik een gesprek met de leiding van een gemeente in Brabant over evangelisatie. Nu heb ik 20 jaar geleden zelf ook zo’n 5 jaar in het Brabantse gewoond, en dat maakte het gesprek extra boeiend. Toen vonden wij als gezin, als mensen van boven de rivieren, het best lastig om aansluiting te vinden. Niet alleen een aantal gewoontes, maar ook de beleving van het leven was behoorlijk anders. En dan kom je al snel tot een beoordeling. Ik kon me goed vinden in de bewering dat Brabanders oppervlakkig zijn in persoonlijk contact. Na het sporten was het altijd wel gezellig, wat drinken, wat televisiekijken, wat lachen, maar veel dieper kwam het niet. En als ik eens wat persoonlijker probeerde te zijn, ging eigenlijk niemand daar op in.
Maar door dat gesprek met die kerkenraad, kijk ik er nu anders tegen aan. Trouwens, het is ook best even wennen om – met terugwerkende kracht - je mening te herzien. De christenen uit Brabant leerden me dat er een heel goede reden is waarom Brabanders oppervlakkig zijn: ze weten dat gesprekken op dieper niveau al snel tot meningsverschillen en conflicten uitlopen. En dat is niet wenselijk in een cultuur waar vriendschap en familie belangrijk is. Oppervlakkigheid als bescherming voor de relaties. Zo had ik het nog nooit gehoord en gezien!
Gerard van der Schee
Geen opmerkingen:
Een reactie posten