Alleen al de titel van het boek van Jamie Buckingham met de titel De zegen van kritiek intrigeerde me toen mijn vrouw er jaren geleden mee thuis kwam. Of eigenlijk: niet intrigeren, maar irriteren. Hoe kun je zo iets zeggen, dat kritiek een zegen is? Zo reageert toch geen mens? Was het geen drukfout en had het boek dus ‘De regen van kritiek’ moeten heten? Dat sluit toch meer aan bij ervaringen uit de praktijk?!Langzamerhand heb ik geleerd dat kritiek, vooral in de zin van betrokken feedback, een zegen is. Ik moet er nog steeds een beetje aan wennen, maar ik durf me er meer actief voor te openen. Je weet dan tenminste of dat wat je doet ook het door jou gewenste effect heeft.
En zo ben ik tot de conclusie gekomen dat kritiek helemaal past bij Christus’ idee over dienend leiderschap (Joh.13:17). Een dienend leider wil toch weten of dat wat hij doet – een preek, besluit, een werkwijze – helpt? Logisch dus dat hij/zij regelmatig vraagt aan de betrokkenen: “wat ik doe, dient dat jullie een beetje?”
Zeker in een kerk zou het geweldig zijn als we deze zegen leren ontvangen!
Gerard van der Schee
